Naar het onbewoond eiland, Pulau Pagang

Onbewoond eiland, 20-07-2013.
Ja, inderdaad. Goed gelezen. Vandaag zijn we met een motorbootje afgezet op een onbewoond eiland. Het eiland heeft wel een naam, het heet: Pulau Pagang. Het is één van de kleine eilandjes voor de kust van Sumatra, prachtig groen begroeid met bomen en palmen, de stranden ziijn wit, met van dat zand wat net poeder is, zo fijn. Het voelt heerlijk zacht aan onder je voeten. Omringd door een prachtige fel-azuurblauwe Indische oceaan is dit met recht een soort filmdecor voor een Bounty-reclame. Het eiland is op de kaart niet te vinden, daarom staat de locatie nog steeds op Bungus Beach, maar in feite bivakkeren we op een eilandje voor de kust, met om het eiland nog meer kleine eilandjes.

Vanmorgen om acht uur stonden we weer eens met ingepakte koffers klaar om te verkassen, maar deze keer zal het ècht voor het laatst zijn. We zetten de bagage welke we de komende dagen niet nodig hebben in één van de drie gehuurde kamers, de rest is al ingepakt in rugtassen.
Na de verhuizingnhebben we rustig ontbeten, terwijl de laatste voorbereidingen in gang waren op de boot welke ons zou vervoeren. Er werden etenswaren en water, fruit, eieren, bier in een ijsbox en nog veel meer in de boot geladen. Om kwart over negen vertrokken we, voor een tocht van ongeveer een uur naar het eiland. Onderweg hadden we prachtig uitzicht op verschillende eilanden, die prachtig groen uitstaken boven de blauwe oceaan. De werkelijke, veel besproken "gordel van smaragd" strekte zich in alle pracht voor ons uit. Onderweg viel wel een paar keer de buitenboordmotor uit, maar zo te zien wist de bestuurder alle trucjes bij deze motor om hem weer aan de praat te krijgen. Dat mocht dus de pret niet drukken.
Nadat we bij het eiland hadden aangemeerd, werd de boot uitgeladen, en werd direct de 'kantine' ingericht met de etenswaren en drinken. De 'kantine' is een open overdekt balkenwerk met hoge banken en tafels waar we de hele dag door allerhande hapjes kunnen krijgen of waarvandaan er allerlei lekkere hapjes worden gemaakt, zoals watermeloen, ananas, banaantjes en de lunch, heerlijke Nasi Goreng met verse plakjes komkommer en gekookt ei. Ook werd er in de loop van de middag voor Andréa en Karin een mooie met bloemen versierde kokosnoot naar hun toe gebracht, voorzien van rietjes zodat ze de kokosnoot leeg konden drinken. Helaas waren we niet lang de enigen, want er kwamen in de loop van de ochtend nog twee bootjes, gevuld met Duitsers en volgens mij iets van Italianen. Nou, lekker dan weer... Als je je ogen sluit, waan je je even op het strand van Bergen aan Zee, met dat Duits om je heen. Maar verder hadden we niet veel last van de extra bezoekers.
In de middag gingen Bart, Jakko, Duncan en ik met één van de gidsen met de motorboot een stuk de zee op om te kijken of er nog wat vis gevangen kon worden voor het avonddiner. Vissen deden we zonder hengel, gewoon een klos met lijn in je hand, met twee haken voorzien van kleine visjes als aas, en als gewicht een paar stukjes betonijzer aan de lijn geknoopt. Vooral Jakko en de gids vingen echt vis, ik ving bot, dus helemaal niets, en Bart ving een flinke bundel knopen in het midden van zijn lijn. Maar evengoed leuk om te doen. Al gauw lagen er een paar kleurige vissen in de boot te spartelen, waaronder een schitterende fel oranje-goudkleurige Rifbaars. Tijdens het vissen hoorden we plotseling op een meter of veertig afstand een luide 'snuif'. Er was opeens een walvis opgedoken! Iedereen,ook de gids was meteen in opperste staat van opwinding, vooral toen de walvis zich een meter of veertig verderop nogmaals liet zien. Wat een mooi en spectaculair gezicht, en aan de gids zijn opwinding te merken komt dit niet echt vaak voor. Meteen moesten we als een razende de lijnen inhalen, want hij wilde met de boot achter de walvis aan! Al tijdens inhalen startte hij de motor al, en scheurden we naar de plek waar we zo'n beetje als laatste het dier hadden gezien, en tuurden we rond, maar helaas hebben we hem of haar niet meer gezien.
Met negen vissen aan boord keerden we terug, bij terugkomst werden de vissen direct schoongemaakt. Vóór zonsondergang zijn we overgestoken naar een ander eilandje om daar de zon onder te zien gaan, maar daarvoor moesten we wel eerst omhoog klimmen. Omdat de tijd hiervoor toch wat krap was, werd besloten om de zee op te gaan en vanuit de boot de zonsondergang te bekijken. Daar lagen we dan, stil in een bootje, heerlijke rust, terwijl de zon in een prachtige gouden gloed recht naar beneden en razendsnel (zo gaat dat rond de evenaar) achter de horizon zakte.
Aan het eind van de middag gingen alle overige bezoekers weer weg, het bleken dus 'dagjesmensen' te zijn, dus we hadden het eiland weer voor onszelf.
's Avonds gingen de vissen op de barbeque, wederom bestaande uit een hoop kokosnootdoppen, met peut in de hens gestoken. Als de vlam er uiteindelijk uit is, hou je een tijd lang een hoop gloeiende sintels over, gloeiend heet en perfect om op te roosteren. Ook werd een groot kampvuur aangestoken, waarbij het heerlijk biertjes drinken is, en gezellig praten. De maan verlichtte prachtig het witte strand, met zoveel licht dat je je schaduw haarscherp kon zien. De avond wilde maar niet afkoelen, en omdat de gidsen het lumineuze idee hadden opgevat om tijdens onze afwezigheid de Bungalowtjes uit te gassen met een soort apparaat die een soort Petroleum-wolk uitbraakte, besloten we in een opwelling om de matrassen naar buiten te slepen, en deze op een rij bij het kampvuur neer te leggen. De eerder in de vakantie aangeschafte Sarongs dienden als 'deken', en meer heb je ook niet nodig. Dus toen de biertjes op waren, hebben we ons tegen de muggen goed ingesmeerd en zijn we gaan slapen. Het aggregaat voor de stroom bleef draaien tot twaalf uur, daarna hoorde je alleen nog maar de zee, en het kampvuur, die door een gids in de loop van de nacht af en toe is bijgevoed door òf wat hout, of een kneep met een fles peut. Daar zijn ze niet zo moeilijk mee.
Wéér een dag om!