Laatste dag in Bungus Beach

Bungus Beach, 23-07-2013
Vandaag is het al weer de laatste volledige vakantiedag van onze reis op Sumatra. Morgenochtend is het namelijk meteen inpakken geblazen plus ontbijt tussendoor, waarna we tegen tienen gaan vertrekken richting de luchthaven van Padang. Vanmiddag om tien voor half drie stijgen we daar op, maar omdat het verkeer op de weg naar Padang vermoedelijk erg druk is en maar langzaam rijdt, moeten we op tijd hier weg.
Gisteravond had ik trouwens nèt aan het vorige verhaal gepost, toen -plof!- ineens al het licht uitviel, en het in één keer pikkedonker werd. Gelukkig scheen de maan heel helder, dus na even wennen zagen we weer wat. Even naar de weg gelopen, en daar zag ik dat heel Bungus Beach stroomloos was geworden. De volgende dag hoorden we dat er een vrachtwagen tegen een electriciteitspaal was gereden, na enkele uren aan de kabels sleutelen had men om één uur weer 'prik'. Maar toen sliepen wij allang.
Vandaag hebben Andréa en Karin het heel rustig aan gedaan, beetje lezen, beetje luieren.
Bart, Duncan en ik hebben na de lunch een wandeltocht gemaakt langs het strand, naar een landtong mt daarbij nog een klein eilandje die door het water bereikbaar is. We liepen via het strand een heel mooi mangrove gebied in, waar het water op dat moment vanwege ebtij laag boven de rotsvloer staat. Het water in dit gebied is van een temperatuur welke ik thuis in mijn badkuip doe, al gauw zo'n graad of 38! Na het eilandje rondgelopen te hebben hebben we de landtong verder gevolgd naar een vissershaven in een baai, waar veel kleurige houten vissersboten voor anker lagen. Er lagen ook een paar grote boten op het strand, verlaten, afgetakeld, schroef en motor eruit gesloopt, en al in behoorlijke staat van verrotting. Daar snappen we echt niks van: zo'n grote boot, al gauw 25 meter lang, dat moet toch voor die visserslui een aardige investering moeten zijn geweest, en dan laten ze zo'n schuit zomaar verrotten! Via het strand moesten we door het vissersdorpje weer naar de weg lopen, dit leverde weer het klassieke beeld op van locals die ons met ogen als schoteltjes aanstaarden en kinderen die meteen weer begonnen te roepen. Dat dorpje was wel leuk om te zien. Langs de weg zijn we weer terug gelopen naar Losmen Carlos. Een leuk tochtje!
Bij Losmen Carlos aangekomen ontdekten we twee dingen: Jakko was inmiddels teruggekeerd van zijn nachtelijk vis-avontuur, en het was inmiddels weer "Bintang-time", tijd voor een biertje dus. Jakko had een mooie bak vis gevangen vannacht, niet de grote jongens wat de bedoeling was, maar normale maatjes. Deze vissen zijn 's avonds op de kokosnoot-barbeque beland en we hebben ze lekker opgesmuld. Daarna weer 'klassiek' uitgebuikt en nageborreld.
Onze gids van het onbewoonde eiland welke ons zo leuk het eiland had rondgeleid is inmiddels vader geworden van een dochtertje, zijn zesde (!) kind. Het meisje is met een keizersnede ter wereld gekomen, en ze zijn meteen na de geboorte maar doorgegaan met de sterilisatie van moeders, omdat het zaakje toch openlag... Kosten van de 'operasie': 7 miljoen Rupiah, ongeveer 550 euro, voor hun een ongelooflijk bedrag wat hem echt kopzorgen heeft bezorgd. Wij hebben na even doorvragen of dit allemaal echt oprecht was, besloten om hem een kraamcadeautje te geven van 200.000 Rupiahs, natuurlijk ook een beetje als tegemoetkoming. Ook hebben we nog even gediscussieerd over de naam van het meisje, die krijgen ze hier pas na een dag of tien! Hij vroeg aan ons namelijk hoe ze zou moeten heten. Dat is moeilijk, omdat bepaalde namen een bepaalde maatschappelijke 'klasse' aanduiden, dus je begeeft je hiermee al snel op glad ijs. Maar hij snapte wel dat wij hiervan niet 100% op de hoogte kunnen zijn.
En zo eidigde de laatste echte relax-vakantiedag, vanaf hier is het alleen nog maar reizen, nachtje Medan, en dan de reis naar Amsterdam via Kuala Lumpur.