Ubud verkennen
Door: Loek
Blijf op de hoogte en volg Loek
28 September 2017 | Indonesië, Ubud
24 September: Doorgereisd naar Ubud via een prachtige route door de bergen. Mooie vergezichten, eerst vanuit de hoogte richting Lovina, later reizend langs mooie ravijnen en heel veel groen.
Aangekomen in Ubud ervaren we een kleine cultuurschok, van de redelijke rust raken we verzeild in een drukke kleine stad. Na veel gezoek en een telefoontje naar ons nieuwe onderkomen blijkt dat we moeten zijn in een zijstraatje van de hoofdweg door het stadje. Vandaar gaat de bagage en wijzelf verder met een paar scooters omhoog; plotseling keert de rust weer terug en rijden wij plotseling tussen de rijstvelden. Aangekomen bij de Taman Bintang Villa's blijkt dit een heel leuke verzameling van houten huisjes op palen, maar wel van alle gemakken voorzien. De douches, wc en kranen zijn in goede staat, en dat zegt wel iets in een land waarvan kranen en douches in hotels en huisjes heel vaak veel te wensen overlaten. De huisjes staan midden tussen de rijstvelden, als je 's morgens het gordijn openschuift heb je kans oog in oog te staan met de lokale rijstboer of een koppel eenden, die iedere dag in de velden lekker aan het slobberen en zwemmen zijn. Er is geen restaurant bij dit verblijf, maar in Ubud en het pad richting het stadje zijn meer dan genoeg gezellige restaurantjes waar je heerlijk eten kunt. Ook nu weer geldt: We hebben nog nergens tegenvallende gerechten voor onze neus gehad. Het pad waar het verblijf aan ligt wordt door veel toeristen met gidsen gebruikt om de hier liggende rijstvelden te bewonderen.
De volgende dag Ubud verkend. Het is er vooral druk met veel, héél veel scooters. Wat een verschil met de voorgaande periode! Dit is wel weer even wennen. Na even rondlopen hebben we de route gepakt naar Goa Gajah, ook wel de 'Olifantsgrot' genoemd. Wel een hele trippel, de hele weg werden we bestookt met aanbiedingen "Taxi? Taxi?" Nee hoor, we lopen wel. Daar aangekomen rondgekeken, en wat foto's gemaakt van de ingang van de grot waar van Jakko op 7- jarige leeftijd ooit van hem en zijn gezin op diezelfde plek een foto is gemaakt. Nu weer eenzelfde foto gemaakt met Jakko precies in dezelfde houding, alleen is hij natuurlijk een stuk langer, en in Sarong, want daar ontkom je niet aan in een tempel als je een korte broek aan hebt. Na even rondgekeken te hebben en een 'kopi Bali' te hebben gedronken zijn we weer teruggegaan, alleen dit keer wel in een taxi want we hadden van dat geloop aardig het 'lek'.
De volgende dag hebben we het oude deel van Ubud verkend, een beetje zwerven door de straatjes en een beetje winkeltjes kijken. Uitgekomen bij 'Monkey Forest'. Dit is een klein natuurparkje, echt nog wat begroeiing betreft in aardig originele staat gebleven. Er lopen grote groepen grijze bavianen rond, en je moet al je losse spullen behoorlijk goed opbergen en zeker geen losse plastic tasjes dragen, want voor je het weet ben je je zooitje kwijt. Ook pal buiten dit park lopen de apen rond dus ook als je er alleen al langs loopt is het oppassen geblazen. Tijdens het rondlopen in dit park werden we aangesproken door een groep studenten van een jaar of 17. Die hadden opdracht om toeristen aan te spreken en te interviewen in het Engels, om zo de taal te leren. Je komt dat wel vaker tegen in Indonesië. Eén held stelt de (simpele) vragen en de rest staat er wat schaapachtig bij. Jakko werd geïnterviewd, na beantwoorden van de standaard vragen (waar kom je vandaan, hoe lang ben je op Bali, hoe heet je, enz.) dachten ze dat ze er vanaf waren, maar toen ging ik nog eens even stevig vragen terug stellen... Dàt hadden ze natuurlijk even niet verwacht, en toen werd het voor hun even een heel ander verhaal en moesten ze met 'de billen bloot'. Na afloop van dit uitgelopen gesprekje liepen ze al angstzweet-afvegend weg...
Weer buiten het park gekomen waren we nog even getuige van een brutale beroving van een straatverkoper door een aap, die ging er met zijn verkoopwaar vandoor. Meteen gingen er een paar verzorgers achter de dader aan, uiterust met vlag en katapult. Er is wat teruggekomen maar of dit alles was? In een winkeltje nog een leuk Balinees masker gekocht, want er moet nog wat aan de muur van de haard. Hoe alles in de koffers gaat moeten we nog gaan uitvissen. 's Avonds hebben Jakko en ik in een opwelling van meligheid nog twee 'Polygoon-wereldomroep-jaren 50 berichten' opgenomen met Jakko's I-phone in een plastic emmertje voor het effect...oorzaak: Bintang, maar we hebben wel gelachen.
De volgende dag hebben we een wandelroute gevolgd, de Campuhan Ridge Walk. Dit is een tocht vanuit Ubud over een lage bergrug en slingert zich door prachtige natuur, van open vlaktes tot jungle-achtige begroeiingen tegen steile wanden aan. De tocht eindigt in een kleine nederzetting, het plaatselijke café is het eindpunt. Vandaar kan je de 3 kilometer weer terug, of je moet 6 kilometer door weer richting Ubud. Wij gingen na een eet- en drinkpauze natuurlijk door. Na een pittige tocht kom je Ubud weer in. Aan de rand van Ubud kan je nog over een zeer oude stalen hangbrug lopen, aan de leeftijd te zien nog van Nederlandse makelij. Aan de roestgaten in de balken te oordelen zal het wel niet lang meer duren voordat die de geest gaat geven, met al dan niet nog mensen er op...dat zal nog moeten blijken, net hoe slim ze zijn om de brug op tijd voor alles af te sluiten.
Uiteindelijk hebben we deze dag krap 16 kilometer gelopen...het begint op werken te lijken verdorie! 's Middags in Ubud lekker aangezeten aan de straatkant met een biertje, mensen kijken en nog even gekeken bij een beeldhouwer die een tempel naast het café aan het renoveren is. Daarop volgend in het straatje naar ons verblijf weer prima gegeten.
Morgen is het weer pakken geblazen voor onze laatste keer verkassen, dan gaan we naar Seminyak, net boven Kuta aan de westkant van Bali. Dit ligt ook vlak bij de luchthaven van Denpasar. Seminyak ligt verder weg bij de vulkaan als Ubud, in dit geval zo'n 70 kilometer.
Tijdens ons verblijf hebben we wel wat aardschokken gevoeld; je voelt het vooral als je in bed ligt. De berichten rond de mogelijke uitbarsting worden steeds nijpender, we hebben ons op aanraden van Buitenlandse Zaken ook al geregistreerd dat wij op Bali zijn. Het aantal geëvacueerden loopt dagelijks op, en men is bezig om noodplannen gereed te maken mocht een uitbarsting een feit worden. Laatste berichten zijn dat dit een kwestie van uren is, maar tot op heden gebeurt er nog weinig. Volgens Nederlandse berichten moeten we bijna met ons paspoort in de hand rond gaan lopen mocht er wat gebeuren, maar geloof ons, we merken er op straat bijna helemaal niets van. Alleen de collectes voor de vluchtelingkampen zijn zichtbaar aanwezig. We gaan er dan ook gewoon van uit dat we zaterdag normaal zullen gaan vertrekken. Maarrrr....spannend blijft het toch wel wat er gaat gebeuren en òf er wat gaat gebeuren. Het lastigste voor nu is, dat als ie uitbarst, dat dan vermoedelijk meteen de luchthaven dicht gaat en voor hoe lang dan? We wachten het maar weer eens rustig af. Toedeloe!
-
28 September 2017 - 18:07
Frieda Leeuwenkamp:
Ik zal voor jullie duimen dat alles goed gaat en die vulkaan nog niet gaat uitbarsten. Spannend blijft het.....
Toch hopen we jullie , van het weekend, weer te zien ! Groetjes......... mam. -
28 September 2017 - 19:57
Bart:
Vooral die lokale rijstboer die iedere dag samen met de eenden lekker aan het slobberen en zwemmen is lijkt me een interessant gezicht.......
-
28 September 2017 - 22:25
Jan De Vries:
Weer een leuk verslag, Loek! Bedankt.
Het wordt spannend of de terugreis zal lukken.
Nog een fijne laatste dag op Bali toegewenst.
Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley