Aankomst op Sumatra

Medan, 28-06-2013
Na een betrekkelijk rustige pauze op de luchthaven van Kuala Lumpur, zijn we ingestapt voor de vlucht welke ons naar onze eindbestemming, Medan Airport op Sumatra zou brengen. Nadat het vliegtuig van de slurf naar achteren was geduwd en de motoren had gestart, reed het vliegtuig met dezelfde vaart weer terug naar dezelfde slurf: Technische problemen, en de monteur was onderweg. Het zou misschien een minuut of 10 duren. Uiteindelijk werd dit ruim een half uur zweten in het steeds warmer wordende vliegtuig, een voor een begonnne we suf te worden van de warmte, wat wil je als je biologische klok al in de war is. Maar goed, uiteindelijk toch nog geland op Medan airport...alhoewel: geland?? Het was meer een soort neerklappen wat de piloot deed. Hij moest ook nog eens erg stevig in de ankers, zo erg, dat we voor in onze gordels hingen, en het vliegtuig wat zijdelings weg slipte uit zijn lijn. We keken elkaar in ieder geval na de landing enigzins twijfelachtig aan. Na de formaliteiten van de Visa, waarbij na betaling van 25 US Dollars pp. en 2 loketten later er een soort van sticker met stempel in het paspoort stond, en de Customs, stond in ieder geval de chauffeur van het busje van ons hotel al keurig te wachten. Na zich in het verkeer te hebben gewrongen, vertelde hij meteen in hoofdlijnen iets over Medan en Sumatra. Het meeste was in het Indonesisch, want Engels kende de man erg slecht. Maar gelukkig bracht onze eigen prive tolk Jakko uitkomst door het een en ander te vertalen. Zo werd bijvoorbeeld door de chauffeur direct enthousiast verteld over de voetbalwedstrijd Indonesie-Nederland welke laatst is gespeeld. Het leeft hier dus enorm. Bij het Hotel aangekomen, eerst maar wat gedronken terwijl onze koffers naar de kamers werden gebracht. De kamers zijn gesitueerd in een tweetal losse gebouwtjes, via een binnentuin met kronkelpaadje te bereiken. Mooie kamers, met airco! Geen overbodige luxe met dit klimaat hier. Ondertussen stond onze chauffeur al wat te praten en te smoezen met de dames van het hotel en restaurant, en ik kreeg het gevoel dat men het over mij had. Plotseling wilde de chauffeur en de dames van het hotle met mij op de foto...vreemd! Ik bedoel: Okee, ik ben als blanke in deze regio echt wel enigzins zeldzaam, maar zo erg?? Later bleek dat de chauffeur een verhaal had opgehangen dat ik een bekende Nederlandse voetballer zou zijn...en ik kan niet eens een balletje hooghouden of zelfs recht wegschieten! Voor de rest deze middag een beetje bij het zwembad gehangen. Iedereen werd steeds gaarder door te weinig slaap/tijdsverschil. Ik ben nog wel met Jakko even een wandelingetje gaan maken langs een weg door een buitenwijk van Medan...geweldig! We waren echt een soort bezienswaardigheid, je ziet dan ook werkelijk geen enkele blanke verder. Iedereen, en vooral kinderen, riepen ons aan vanuit winkeltjes, terrasjes, straatjes, langsscheurende auto's, brommers, noem maar op. Maar wel echt heel leuk. In een winkeltje waar we even keken voor een Sarong voor Andrea, moesten we meteen weer op de foto met een paar meiden die samen met moeders de zaak bestierden. Met Jakko nog even een hapje gegeten in een lokaal eettentje, lekker aan de witte rijst met diverse soorten vlees (rund rendang)en kip er los bij, plus nog een paar bakjes dunne kruidige jus, een soort grove spinazie ("waterspinazie" noemde Jakko het) en warme sambal. En dat alles voor 2 personen, voor totaal omgerekend €3,20! 's Avonds na een tukje gedaan te hebben hebben we gegeten in het hotel, in een soort van open restaurant, waarbij 1 wand compleet open stond zodat je buiten op de bush kon uitkijken. Iedereen heeft heerlijk aan verschillende soorten rijstgerechten zitten smullen, waarbij Karin nog even een vergissing maakte om drie stukjes sperzieboon tegelijk in haar mond te steken, wat uiteindelijk drie stukjes Lombok-peper bleek te zijn. Resultaat: Heel veel verdriet en spijt, een verdoofde mond, en anderhalf uur geen smaak meer. Kortom: Een geslaagd einde van de eerste dag op Sumatra!