Terug op de vaste wal, Manado

Terug naar Manado, de laatste dagen al weer.

Dinsdag 23 juni

Afgelopen dinsdag ochtend hebben we het eilandje Siladen weer verlaten. Er was een boot geregeld die ons weer naar de vaste wal van Manado heeft gebracht. Ibu Martha ging ook mee met deze boot.

Achter deze boot zijn twee buitenboordmotoren gemonteerd van ieder 40 pk, maar een motor had weer eens geen zin om direct aan te slaan. De andere liep gelukkig wel vrij snel, dus was de boot alvast maar in beweging.

Na een tijdje vruchteloos getrek aan het startkoord werd de kap gelicht, en werd de benzineslang in de luchtinlaat gehangen en werd langs deze weg de motor volgetankt met benzine. Na weer een tijdje geruk aan het koord sloeg de motor eindelijk aan, grote blauwe walmen uitbrakend.

Praten in die herrie ging moeilijk, dus blijft er rondkijken over. Jakko ging een tukkie doen, want hij heeft afgelopen nacht slecht geslapen vanwege een heftige pijn in zijn rug. Die gaat niet zo lekker. Hij vermoedt dat bij de val van de steiger, zijn heup niet helemaal meer recht staat, daar heeft hij vaker last van gehad. Na een bezoek aan een chiroprakter ('kraker') die dan het zootje weer rechtzet was 'ie er dan weer vanaf. Hij is van plan om in Manado iemand te gaan zoeken die dat kan.

Terug in Manado kwamen we er weer achter waarom het zo goed is om op een eilandje je tijd door te brengen; we werden afgezet midden op de plaatselijke vismarkt, en het was meteen weer druk, tenminste zo kwam het op ons over omdat we een aantal dagen niets dan rust en kalmte om ons heen hebben gehad.

Het water in de haven daar zag zwart, en ook het aangespoelde 'zand', wat in feite niets anders is dan fijn lavasteen.

De noordelijke uitloper van Sulawesi, waar de stad Manado en Tomohon op is gevestigd, is namelijk een gebied met heel veel vulkanen en vulkanische activiteit. De stranden hier zien er dan ook uit alsof ze zijn bedekt met grote hoeveelheden zwart straalgrit wat in Nederland wel wordt gebruikt voor het schoonstralen van staal.

We werden opgepikt door 'onze man', en hierna was het zoeken naar een knap onderkomen.

We wilden graag iets naar het zuiden, net onder de dichte bebouwing van Manado, want dan zitten we redelijk centraal ten opzichte van de dingen die we nog willen doen, en de luchthaven van Manado op 50 minuten rijden, dus ook goed te doen.

Uiteindelijk vonden we een klein Resortje, 'Villa Dahlia', wat er in principe knap uitzag, met mooie zwembaden, een met zout water (lekker warm!) en een met zoet water (lekker fris!). Ook de kamers zien er echt heel mooi uit, en de prijs is echt goedkoop te noemen. Hier trekken we dus in.

De airco's in de kamers doen het ook prima, en wel zodanig prima, dat de kamers wel een soort vriescellen leken in vergelijking met buiten. Tja, wat wil je ook, als het personeel de temperatuur op 16 graden zet... Dit resulteerde bij mij dat ik de volgende dag snip verkouden ben geworden. De airco's hebben we meteen omhoog gezet naar 21 graden!

Daarna weer op bierjacht. Onze chauffeur reed ons naar een redelijk moderne supermarkt in de buurt, alwaar de Bintang bij nader beschouwing ook nog in de aanbieding was, 26.400 Rp per fles. Alleen stonden de flessen los in het schap, en dat tilt wel heel rottig. Dus het personeel erbij, en al gauw kwamen ze met twee volle dozen a 12 stuks per doos op de proppen. Na het afrekenen bij de kassa verlieten we, nagestaard door iedereen daar in de buurt, de supermarkt.

Onze chauffeur heeft voor morgen (woensdag 24-06) wat leuke dingen om te bezichtigen, en dit past aardig in ons programma, van de dingen die wij nog willen doen de laatste dagen.

Wat we in ieder geval nog willen, is naar de markt in Tomohon, en naar het Tangkoko National Park, waar de Zwarte Kuifmakaken en het Spookdiertje zijn te bezichtigen. We willen in ieder geval vrijdag aanstaande helemaal niets op het programma hebben staan, lekker nog het laatste dagje bij het zwembad liggen, want zaterdag vliegen we alweer terug naar huis, en die dag zal lang genoeg gaan duren.