Het aftellen is begonnen.

De laatste dagen alweer, helaas...

Vrijdag 26 juni.

Gisteren, donderdag 25 juni, hebben we de laatste trip gemaakt welke we van plan zijn te doen in deze vakantie.

Het doel van deze trip was het Tangkoko National Park, waar we de Zwarte kuifmakaak en het Spookdiertje gaan bekijken.

Volgens Wisno, onze chauffeur, was het het beste om ongeveer rond vier uur 's middags aan te komen, waarna we de jungle in zouden gaan om bij het invallen van de korte schemering het Spookdiertje te kunnen zien.

Het Spookdiertje komt namelijk te voorschijn als het donker wordt.

Het was ongeveer twee uur rijden naar het park, dus we hadden tot na de lunch alle tijd.

Onderweg naar het park reden we langs een plek waar het barstte van de religieuze beelden. Vooral het Jezusbeeld welke Jezus afbeeldde in een soort vrije-val positie was erg in trek. Het grootste beeld was echt groot, zo'n 40 meter hoog. Hij was op dat moment in revisie, want hij had een steiger rond zijn middel.

In het park aangekomen stond de parkranger al klaar. Ook liepen er al een paar zwarte kuifmakaken rond op het voorpleintje, en een paar kleintjes hingen in de buurt rond in de bomen. Mooie beesten zijn dat.

Na een lange broek aan te hebben getrokken en ons ingesmeerd te hebben met anti-muggenspul, waren we klaar voor de tocht.

Eerst ving de Ranger een paar groene sprinkhanen, om daarmee de Spookdiertjes te kunnen lokken.

Daarna volgden we een pad door de jungle, dit was gemerkt met rode lintjes, dus een echte jungletocht was het bepaald niet, dat vonden we wel jammer. Al snel spotte de Ranger een groepje kus-kussen boven in een boom. Dit zijn een soort buideldieren. We hadden zo'n dier al eerder deze vakantie gezien toen we er bijna met de auto met onze blinde chauffeuse overheen reden.

Na krap en uurtje lopen, zo stil mogelijk om geen dieren weg te jagen, kwamen we uit bij een heel grote boom, het was een grote bos stammetjes en takken bij elkaar, vergroeid tot een massa met veel kieren, gaten en spelonken. Hier zou het Spookdiertje moeten huizen, of eigenlijk een familie van zeven Spookdiertjes. Na enig speurwerk zagen we er een zitten, en toen de Ranger een sprinkhaan op een stammetje zette, kwam het diertje te voorschijn om deze snack te grijpen en daarna als een haas weer in de schaduw te schieten. Robert en Jakko stonden klaar met de fotocamera's, maar het beestje was zo snel dat ze te laat waren met afdrukken. Ook de tweede sprinkhaan was te snel weg om het diertje op foto te zetten. Maar het beestje was hierna wel goed te zien, en ze hebben er een paar prachtige foto's van gemaakt.

Daarna moesten we al weer terug, want het werd nu heel snel donker. De Ranger gaf ook al aan dat als we een paar uur eerder waren gekomen, we een veel langere tocht met veel meer dieren te zien hadden kunnen maken. Daar verschilden de lokalen dus bepaald mee in mening...helaas, want nu zijn we maar twee uurtjes op pad geweest. Nou ja jammer dan, daar kunnen we niets meer aan doen.

Tijdens de tocht van en naar het park kwamen we door verschillende dorpjes. In deze streek barst het werkelijk van de kerken, en waar er nog geen een staat wordt er wel weer eentje gebouwd. Ook was er tot twee keer toe een 'roadblock' waar gecollecteerd werd voor de bouw van zo'n lokale kerk. Kwestie van per keer 2000 Rp in het vlindernetje gooien, en achtervolgd door 'blessings!' reden we wer verder.

Hier hebben we het maar twee keer gezien dus, dit kwam veel meer voor op Sumatra.

's Avonds zouden we onderweg ergens eten, de bedoeling was dat we wild zwijn gingen eten.

Wisno zou dit regelen, maar hij kwam er op het laatste moment achter dat het restaurant om vijf uur sloot, dus dat ging niet door...zucht, eigenlijk niet verwonderlijk, het was bijna te voorspellen.

Ergens anders dan maar gegeten, en daarna doorgereden naar 'huis'.

Eerlijk gezegd was het vandaag wat tegengevallen allemaal vandaag, maar je kan ook niet iedere dag een successtory schrijven.

De volgende dag (vandaag) zijn we van plan absoluut niets te doen. Jakko heeft nog gisterochtend vroeg een massage gekregen van een kennis van Wisno, een mannetje van een jaar of 80. Dit om een poging te doen om Jakko's rugpijn te verhelpen. Het helpt wel wat, maar niet helemaal.

Ook vandaag zal het mannetje nog terugkomen voor nog een behandeling, daarna zal de laatste dag bestaan uit zwemmen, lezen, prutsen, en verder niets.

Met zonsondergang hebben we vier zitzakken naar de zeekant gesleept, en onder het genot van een koude Bintang bier hebben we de zon voor de laatste keer hier in Indonesie uitgezwaaid.

Zaterdag om 10:55 lokale tijd stappen we op het vliegtuig op Manado Airport voor de vlucht naar Jakarta, de eerste etappe naar huis.
Als alles volgens planning gaat verlopen, landen we zondagochtend om 09:20 uur op Schiphol en zit de reis erop.

Dit is mijn laatste verslag. Ik heb geprobeerd om foto's toe te voegen bij de verslagen, maar dit is praktisch onmogelijk door het zeer trage internet wat hier aanwezig is. Dat is gewoon een wereld van verschil met het internet in Nederland, we leven wat dat aangaat echt boven op de Internet-snelweg.

Dit is een bijzondere reis geweest, met een paar 'aparte gebeurtenissen' en veel mooie momenten, vooral wat het contact met de plaatselijke bevolking betreft.

Morgen nemen we na vier weken afscheid van het land met verbluffende vergezichten, het land waar eeuwig aan de weg wordt gewerkt, maar de wegen evengoed abominabel slecht kunnen zijn. Het land waarbij honden op de weg ondanks verwoed toeteren geen duimbreed opzij gaan, zodat je er evengoed omheen moet sturen. Het land waar edereen nieuwsgierig is naar die 'Orang putihs', en waar ze nu toch weer heengaan. Het land waar wij hier altijd een portemonnee vol bossen met miljoenen aan papiergeld hebt, maar dat is dan toch nog maar een euro of 100. En zo kan ik nog wel even doorgaan...

Ik dank iedereen die ge-interesseerd was of is in mijn verslagen, en de rest wat hier niet in voorkwam horen jullie wel als we thuis zijn.

O ja, Robert heeft ook verslagen geplaatst op waarbenjij.nu.

Tik in: domper.waarbenjij.nu

Tot volgende week!

Sampai nanti!