Reizen naar en aankomst in Tangkahan

Tankahan, 30 juni 2013 Vandaag zal er gereisd worden naar Tangkahan, het oerwoud ten Noorden van Medan. Origineel was het eigenlijk de bedoeling om eerst naar Bukit Lawang, het Orang-oetang reservaat, maar we hebben besloten om dit om te draaien. Na een telefoontje met Alex, ons contactpersoon in Tangkahan, was dit snel geregeld, er is nog plaats voor ons. Daardoor zitten we één dag extra in het gebied. De rit van Medan naar Tangkahan was weer een klassieker. Met twee 4wheeldrives werden we vervoerd. Eerst Medan uit; weer lekker laveren door dat knotsgekke, idiote verkeer. Verderop werd het iets rustiger, maar wat is Medan dan groot en uitgestrekt. Achter een autobus welke gezien de wolken die uit de uitlaat kwamen, op bruine turf reed scheurden we over een weg vol gaten en kuilen, waardoor het tegemoetkomende verkeer soms gewetenloos op onze weghelf zwenkte om de gaten te ontwijken. Ik heb weinig haar, maar wàt ik heb rees zo nu en dan tegen de hemel van het autodak. De chauffeur deed rustig, zat een beetje te neuriën. Stalen zenuwen had die man. Onderweg in het randje Medan nog 5 miljoen rupia's uit het pinapparaat getrokken, want in de jungle hangen niet echt pinautomaten. Halfweg de rit werd er opgestoken in een klein dorpje, waar gelunched werd in een lokaal restaurantje, lees: een betonnen open garagebox met een paar tafelrjes en stoelen. En dan maarin de snoeihitte Nasi Goreng happen: heerlijk! Want dat kunnn ze wel maken hier! Verderop werd de weg rap slechter. Het werd een soort pad met grote grindkeien. Lekker hobbelen en hossen, en dat twee uur lang... Lichtelijk door elkaar gehost kwamen we in Tangkahan aan. Nadat ik mijn lever en nieren weer op de juiste plek in mijn lijf had gedrukt, moesten we in een klein kantoortje registreren, daarna konden we verder naar onze kamers. De route ging over een lange hangbrug welke vervaarlijk wiebelde en schommelde onder je voeten. Gelukkig werd onze bagage gedragen, dit voorkwam dat er misschien een koffer in de rivier zou ploffen. In de bar een lekkere verfrissing gekregen als welkom, daarna werden de koffers op onze kamers gezet en konden we de accomodaties bekijken. Die was lekker basic. Een hut op palen, met een kamer met bedden (Jakko slaapt bij Andrea en mij op de kamer), een kleine wc en douche, en een veranda mèt hangmat. De douche heeft alleen koud water de douchekraan is een kogelkraan met hendel. Alles is hout, afgetimmerd met triplex en dan zestig keer gelakt. Over de bedden hangen al klamboes, maar moeten nog hier en daar mt tape worden dichtgeplakt. 's Avonds hebben we lekker gerelaxed in de bar welke uitziet over de langsstromende rivier. Lekker ijskoud Bintang bier tanken terwijl de dag-geluiden van het oerwoud langzaam overgaan in de nachtgeluiden. Dit onder het genot van het gitaarspel van onze begeleidende Inonesiër Alex, die zijn best doet om de Engelse Fonetische top-veertig te vullen. Voor de onwetenden onder ons: de muziek is goed, de klanken kloppen ongeveer, maar op Engels lijkt het af en toe totaal niet. In de loop van de avond barstte er een onweersbui los, het bulkte van het water, maar de temperatuur bleef aangenaam en we zaten lekker droog. Aardig aangeschoten zijn we richting ons bed gegaan. Lekker slapen onder het geruis van de regen en de geluisen van het oerwoud. Morgen weer een dag!