Rondtrip door Bukittinggi

Bukittinggi, 14-07-2013
Vanmorgen op tijd opgestaan. Na een smakelijk ontbijt van Mie, watermeloen en Kroepoek (lekkere combi hè, vooral om acht uur 's morgens...) maakten we ons klaar om vandaag Bukittinggi te bekijken. Allereerst gingen we richting Fort de Kock. Dit was een Nederlandse vesting op een heuvel boven Bukittinggi, gebouwd in 1825 als een defensieve stelling, vanwege de strubbelingen met de plaatselijke bevolking, bekend als de Padri Wars. Jammer genoeg is er totaal niets meer van over, alleen een paar oude kanonnen staan nog hier en daar in een betonnen blok tentoongesteld. Een plaquette vertelt wat hier heeft gestaan, en dat is het dan. Jammer... Eigenlijk is het een deel van de dierentuin van Bukittinggi, er staan een aantal volières met verschillende soorten vogels, maar dat ziet er een beetje troosteloos uit. Ook ontdekten we ook nog een Gibbon in een héél klein hokje. Mijn nekharen gingen overeind: wat een grof schandaal om zo'n beestje zich te laten frusteren in zo'n klein kooitje! Vanaf Fort de Kock was het mogelijk om via een loopbrug door te lopen naar de rest van de dierentuin. Ook de rest van deze dierentuin was een nogal zielige bedoening. Er zaten onder andere een paar Orang Oetans in een grote kooi, en die zagen er gewoonweg wanhopig uit, volgens mij verveelden ze zich kapot, en dat gold ook voor veel andere dieren, onder andere Sumatraanse tijgers en een zwarte beer. Eigenlijk werd ik er gewoon een beetje droevig van. Wàt een verschil dan met de Nederlandse dierentuinen, waar de dieren voortdurend bezig worden gehouden met het aanbieden van verschillende uitdagingen, en zoveel mogelijk hun natuurlijke gedrag stimuleren. Hier worden ze in een hok geklapt en een paar keer per dag wordt er voer in geplempt, en dat is het dan wat de beestenverzorging betreft...Ik zal echt nooit meer klagen over de toegangsprijs van een dierentuin! Bij de uitgang van de dierentuin stuitten we op een gebouwtje waar op de voorgevel met spandoeken stond aangegeven dat je je voeten door visjes kon laten afknabbelen, een "Dr.Fish" dus, maar véél goedkoper! De prijs was 10.000 Rupiah voor 20 minuten. 77 eurocent??? Binnen vijf minuten zaten we met zijn zevenen met onze voeten in de bak met de visjes, die met grote getalen een heerlijk kriebelend gevoel aan de voeten gaven terwijl ze dode huidcellen van je voeten wegknabbelen.
Daarna ging het verder naar de "Big Ben" van Bukittinggi, plaatselijk nu bekend als Jam Gadang, een toren in het centrum van de stad. Gebouwd door de Nederlanders in 1827, en een geschenk van ons Nederlands Koningshuis. Via een markt kwamen we daar, ik heb op die markt twee CD'tjes gekocht van een paar populaire Indonesische zangers/zangeressen. Mij benieuwen hoe dat klinkt, want een CD-speler hebben we hier niet. De honger begon rond een uur of één aardig op te spelen, maar: Probleempje! Vanwege de Ramadan is er overdag geen eetgelegenheid open... Maar gelukkig zagen we gisteravond een soort cafeetje met een bord bij de ingang: "Tourists only", en dus gokten we dat daar misschien wel wat te eten zou zijn. En inderdaad! Binnen konden we lekker eten, en gelukkig dat we binnen zaten, want inmiddels was het beginnen te regenen, en wel uiteindelijk met bakken tegelijk. Maar we zaten lekker droog, en na enig vragen hadden we een werkende internetverbinding tot onze beschikking. We hebben meteen uitgezocht hoe en waar we de rest van de vakantie gaan invullen. Ook meteen de onderkomens geboekt, vanaf het volgende verblijf morgen bij Lake Minantau, via het strand en eilandjes ten zuiden van Padang, tot aan de laatste overnachting (héél luxe!) in Medan, voordat we terugvliegen naar huis vanuit Medan.
We hoeven geen overnachtingsadressen meer te zoeken, alleen hier en daar nog vervoer, maar dat is over het algemeen geen probleem hier.
Na al het uitzoekwerk werd het tijd om weer naar het hotel te gaan, we besloten om daar nog even gezellig bij elkaar te gaan zitten. Alleen regende het nog steeds flink, en naar het hotel is een minuut of 10 lopen. Wat nu? Geen probleem, buiten een Bemo, zo'n open bestelbusje, aangehouden en droog vervoer was geregeld. Dit was trouwens een heel knappe Bemo, deze was mooi gelakt, gespoilerd en voorzien van een hele dikke audioinstallatie, inclusief zeer grote speakers achterin het busje. De chauffeur schroefde meteen het volume vol open, en 3 minuten later werden we al pompend van de bassen voorgereden bij ons hotel.
In het hotel een tijdje geborreld, lekkere koude Bintang, terwijl het buiten gelukkig al weer wat droger werd.
's Avonds zijn we gaan eten in het kroegje dat we de dag eerder op het oog hadden. Ze hadden gezegd dat ze veel en lekker konden maken, en dat hebben ze waargemaakt ook! We hebben er heerlijk gegeten. Bart en Karin zijn iets eerder naar het hotel gegaan om de kinders op bed te leggen, maar Jakko, Andrea en ik zijn uiteindelijk tot sluitingstijd blijven hangen. Een leuke avond gehad.
Morgen gaan we in ieder geval weer verder, hopen dan wel Lake Minanjau met zijn continu-watertemperatuur van 30 graden (!) te bereiken, maar daar hebben we alle vertrouwen in, omdat dit maar een uur of twee rijden is.