Scooteren op Samosir!

Samosir, 10-07-2013 Vandaag staat er weer wat leuks op het programma! We hebben 5 scooters gehuurd om eens lekker over Samosir heen te toeren. Jakko en ik wilde een schakel-scooter, de rest een automaat. Dit was allemaal geregdeld de avond ervoor, en tegen de tijd dat we het ontbijt achter de kiezen hadden stonden de scooters al afgetankt en klaar. Tussen haakjes: Interessante benzineprijzen hier op Sumatra! Bij de benzinepomp kost een liter 6500 rupiah, omgerekend zo'n 50 eurocentjes de liter. (Diesel kost 5500 rupiah, omgerekend zo'n 43 cent) We hadden een soort kopietje meegekregen met bezienswaardigheden, maar afgeraden werd om het eiland rond te rijden, omdat na de helft van de route de weg dramatisch slecht wordt. Okee, op weg! Links verkeer, opletten dus! Na een mooie rit, waar tijdens het rijden het zaak was om plotseling verschijnende levensvormen te ontwijken (lukte niet altijd...) maar goed, na een lekker ritje kwamen we langs het Batak-museum. Tijd voor een stop om dit museum te bekijken. Het was wel een klein museum, dus was dit snel bekeken. Maar er zou ook Batak-dansen worden gedemonstreerd, en dat zou net beginnen toen we uitgekeken waren, dus daar hadden we mazzel mee, we hoefden niet te wachten. De dans van de Bataks is niet echt inspirerend: Een beetje schuifelen in een rijtje, handen bewegen, dat is het zo'n beetje. Wel aardig om te zien, maar niet meer dan dat. Prinses Juliana en Prins Bernhard zijn hier ook geweest in 1982, ik vermoed dat bij Prises Juliana ná het bezoek aan de Batak dansers haar dementie is ingestart... Goed, verder maar weer. Na weer een half uurtje verder gescooterd te hebben besloten we wat te gaan drinken. Bij het tentje waar we stopten even geïnformeerd waar de hot-water springs zijn, dat zijn weer vulcanisch verwarmde baden, met veel kalk en zwavel. Dat is wat onze route betreft het verst bereikbare punt waarbij de weg nog knap is. We waren een kruispuntje te ver, dus na het opdrinken van de Fanta's en Sprites een stukje teruggekeerd en weer op de juiste route. Bij de heetwaterbronnen aangekomen bleek dat meerdere restaurantjes deze bronnen aanboden, uiteindelijk gestopt bij een klein tentje die ook een paar badjes had waar je in kon poedelen. Maar...eerst weer tijd voor lunch. De keus was Mie Goreng of Nasi Goreng, dus dat was makkelijk. Heerlijk gegeten! Daarna bood de uitbater aan om even te lopen naar het punt waar het hete water voor de bronnen uit de berg. Natuurlijk wilden we dat wel zien! Karin durfde het niet aan, vanwege de vermoedelijke moeilijke klim er naar toe. De route was inderdaad risicovol. Via een paadje door een soort kloof tussen allemaal hard scherp kalksteen en zwavelhoudend spul bereikten we uiteindelijk het punt waar we niet verder konden, en waar het hete water via een klein watervalletje tussen de rotsen vandaan kwam gestroomd. Onze gids vertelde dat hogerop uit verschillende poelen het water uit de grond opwelde, en overloopt naar het stroompje dat wij zagen. Deze poeltjes zijn niet bereikbaar, alleen per helicopter. In de kloof waar wij stonden, was het weer als vanouds echt schitterend mooi. We stonden eigenlijk weer in de krater van een vulkaan! Ditmaal omgeven door niet zulke dramatische stoomstralen en herrie, maar wel heel veel stoom uit gaten, veel kristalheldere waterpoelen waar het water in kookte, en heel veel gaten waar werkelijk schitterende bonken kristalvorming van zwavel te zien zijn. Onze gids vertelde dan ook dat de Indonesische Overheid het winnnen van zwavel in dit gebied heeft verboden, anders dan op de Sibayak krater waar we verschillende zwavelverzamelaars tegen kwamen of bezig zagen.  Ook heeft dit gebied min of meer een beschermde status gekregen. Werkelijk, tegen zo'n gids als welke wij hadden moet je toevallig aan lopen, anders kom je hier nooit. Werkelijk weer een verborgen wonderwereld waarvan we het voorrecht hadden deze te mogen bewonderen. Na terugkomst lekker gebadderd in de bronnen, waarvan sommige zó heet dat we er misschien 20 tellen onze voeten in konden houden. No way dat we daar helemaal in gaan! Maar andere baden waren wel te doen. Interessant om te horen: Onze gids vertelde dat door de zwavelatmosfeer op deze plek, alle electronische apparatuur het maar maximaal twee jaar volhoudt, ook al staat deze in de huiskamer binnen! Ook de verflaag van vorig jaar zag er al weer uit alsof deze 15 jaar oud was. Heftig! Na weer aangekleed te zijn gingen we weer op de terugweg, deze hebben we teruggereden met een korte tussenstop om de billen weer wat zuurstof te geven. Onderweg kwamen we een pinapparaat tegen, en Bart wilde pinnen. Dit duurde even, het zijweggetje was rustig, dus om de tijd te doden, wat doe je dan? Dan geef je Megan maar even scooter-les! In het begin voorzichtig-aan, ik zat achterop om te corrigeren. Na een paar keer heen en weer reed Madam helemaal zelf, in de tweede versnelling, en ik los achterop! Ze remde zelfs al zelf af met de voorrem, dat had ik haar nog niet eens uitgelegd...8-jarig natuurtalentje! En trots dat ze was... Bij het Guesthouse in de buurt was nog een bezienswaardigheid, de Stenen Troon van King Siallagan. Ook dit was weer een plaatselijke koning van een Batak-dorp, maar hier gingen ze iets anders om met elkaar. Tot 1816 waren dit nog echte Koppensnellers en kannibalen. Tijdens een rondleiding door dit dorp werd uitgebreid tot in de juicy details uitgelegd hoe criminelen enzovoort werden berecht, veroordeeld en uiteindelijk terechtgesteld. De afgehakte koppen werden in Lake Toba gegooid, dit is tot op de dag van vandaag de oorzaak dat geen Indonesiër in Lake Toba wil zwemmen, en in bepaalde delen is duiken en diverse manieren van vissen verboden, want er liggen nog héél veel schedels... Bij aankomst bij de Guesthouse wilden Bart, Karin, Jakko en de kids verder door naar het verderop gelegen dorpje om daar wat te eten, maar Andrea was erg moe dus besloten Andrea en ik in de Guesthouse te eten, want ik wilde nog steeds de Chicken Curry wel eens proberen. De rest toog naar het dorpje, en waren terug toen ookmwij net het eten op hadden. Hierna nog even met elkaar geborreld en gebabbeld met Johannes, een Duitser welke samen met ons al de laatste dagen hier verblijft en waar we enig contact mee hebben. 's Avonds weer een lekkere warme douche genomen, want we hebben kamers geruild met Jakko, die ook wel eens de Batakhouse-experience wil meemaken. Het regent op dit moment behoorlijk, maar de temperatuur is als vanouds gewoon aangenaam. Nu lekker slapen, morgen geen plannen, lekker relaxen wordt dat dus.